Oude liefde roest niet. IJzer wel. Dus heeft menig forumlid een fles HG Ontroester op zijn werkbank staan.
Ik ook, het werkt prima. Zeker in de wetenschap dat het ijzer “kaal” moet zijn voor verdere behandeling.
Mijn vondsten veranderen door HG in echte smoothies. Of HG Ontroester dan ook als ontharingsmiddel kan
worden gebruikt? Nee mevrouw, ik heb het nooit op mijn bikinilijn gesmeerd want het stinkt!
Gelukkig kun je dan op dit forum, voor een paar tientjes, een origineel Belgisch gasmasker kopen.
Vriendenprijsje. Daar moet je op het internet dan ook weer op letten, vriendenprijsjes. Voor je het weet
staat de vriendenprijsjespolitie bij je aan de deur. Of nóg erger: de FBI, afdeling babykleertjes.
www.stopheling.nl is het nieuwe middel van de Hermandad om, inderdaad, heling te stoppen. Kun je als boef
controleren of dat oude omaatje al aangifte heeft gedaan. Handig.
Over nieuwe middelen gesproken. Ik moet op zoek naar een vervanger voor HG Ontroester. Waarom? Je mag
het niet gebruiken bij archeologisch ijzer! Fuck! Daar komt men nu mee. Ik heb er mijn hele vitrine mee gedaan.
Niet alleen de binnen- maar ook de buitenkant!
Waarom, of van wie dit niet meer mag weet ik niet. Stond er niet bij. Bronvermelding is de zwakke schakel van
het internet en dus ook van ons forum.
Afgelopen weekend was ik in de Eifel. Men noemt het daar Schneifel. Men heeft daar met de weergoden
afgesproken dat het in de winter sneeuwt. Vandaar. Ik was door de locals getipt dat ik met mijn detector
“das Wald”, naast mijn vakantiewoning, maar eens moest ingaan. Er was sinds de oorlog niets veranderd of gebeurd.
Dat klonk Unheimlich en het was Unheimlich. Dat bos. Op zulke momenten ben ik enorm op mijn hoede voor
explosieven. En als ik ergens een hekel aan heb…
Pieeeep!!! Mijn eerste piep. Potverdorie, het zal toch niet waar zijn! Voorzichtig als ik ben begin ik met mijn troffeltje
te graven. Zijn dat ribbels van een Amerikaanse handgranaat? Ik mis wat aan de granaat. Fuck, staat hij op scherp?
Ik lig plat op mijn buik en denk na. De schnitzel “aus dem Alten Backhaus” is ook geschrokken en holt mijn slokdarm
binnen. Ik besluit op te staan en een vlag te plaatsen voor het Sprengcommando.
Die namiddag doe ik mijn verhaal aan de verhuurder van mijn vakantiewoning. De man is op leeftijd maar kwiek. Hij heeft
het einde van de oorlog, en dus ook het Ardennenoffensief, bewust meegemaakt. Hij vertelde mij de gruwelen die daar
plaats hebben vonden. Maar ook hoe de kinderen met de gevonden munitie speelden. Hij ook. De krasse knar besluit met
mij het bos in te lopen om de granaat te bekijken. Als ik naar het projectiel wijs pakt de man hem zonder aarzelen op.
“Ungefährlich, der Sprengladung ist entfernnt. Das haben wir als Kind gemacht.” Hij wijst naar de granaat. Hoe lullig kun
je je op zo’n moment voelen…
Thuisgekomen zit ik met ijzeren vondsten waaronder een flink geroeste platvink. Hij is erg kwetsbaar en moet direct
behandeld worden. HG mag niet meer. Ik weet nog steeds niet waarom. Ik gooi hem dus maar in pure schoonmaakazijn.
Het HG-forum swingt ondertussen van de grappen en grollen. Het zure goedje stinkt niet. Scheelt me weer een paar
tientjes voor een Belgisch gasmasker.