Het meest lastige aan onze hobby vind ik hoe je deze hobby moet
noemen! U kent de situatie wel als een collega nieuwsgierig vraagt
wat je het afgelopen weekend hebt uitgespookt?
Ben ik een detectoramateur, amateurarcheoloog of misschien toch
een schatzoeker?
Bij een detectoramateur denk ik aan een persoon die, enigszins
afwezig, over een akker loopt. Hij houdt zijn metaaldetector enigszins
losjes in zijn hand. Niet aan de handgrepen houdt hij de detector
vast maar aan het midden van de steel. “Een gebruiksaanwijzing,
zegt u? Nooit van gehoord!” Zo marcheert de detectoramateur over
de akker. Een amateur die een detector vasthoudt. Meer niet.
Dan het woord amateurarcheoloog. Grappig genoeg wordt dit woord
veelal gebruikt in de kringen van de professionele archeologie. Ik
weet dan ook niet wat ik met dat woord aan moet. Is het cynisch
bedoeld omdat wij de amateurs zijn? Of uit respect (omdat wij ook
wel eens spectaculaire vondsten doen) dat wij op amateurbasis de
archeoloog na-apen? Omdat ik toch wel van zekerheid houd schrap
ik dus ook dit woord.
Ik weet niet waarom u deze hobby uitoefent maar aan schatzoeken
doe ik niet. Het klinkt alsof je iets illegaals aan het ondernemen bent.
Of je stiekem rijk wordt van deze hobby. Nou het kost me alleen
maar geld. Detectortje hier, flesje tannine daar, u kent dat wel.
Bij ons thuis is zelfs het verschrikkelijke werkwoord “detectoren”, al
ingevoerd. Het klinkt alsof je je metaaldetector gaat bevruchten.
Alsof het leuk is om een hele middag naar het gepiep van een detector
te gaan zitten luisteren! Ik ben niet debiel.
Nee, mijn voorkeur heeft het werkwoord zoeken. Dat klinkt mooi! Het
heeft iets filosofisch iets dromerigs. Alsof je onderweg bent naar iets
moois, bezijden de kantlijn uit het spotlight. Zoeken heeft iets
onvoltooids, iets onschuldigs. En dat is onze hobby ook! Een beetje
wroeten in de teeltlaag van een boer. We zitten echt niet in de
archeologische laag die een meter dieper ligt.
Het wordt natuurlijk een heel ander verhaal indien je je detector
uitlaat in een archeologische opgraving. Of met bommen gaat lopen
sjouwen. En wat te denken van die figuren die hun kuiltjes niet
dichtgooien. Hun rotzooi niet opruimen, noem maar op.
In mijn ogen zijn dit geen zoekers maar spanningzoekers. Ze kicken
er kennelijk op om met hun eigen detector rectaal onderzocht te
worden. Of de bovenkamer nog wel in orde is. Hebt u een andere
verklaring?
Als ik dit zo schrijf komt het verhaal van ons erelid Dagobert in zijn
waadpak bij mij naar boven. Dagobert liep in zijn waadpak
geconcentreerd te zoeken. Zonder dat hij het in de gaten had
waadde hij zich een weg naar een naaktstrand met allemaal blote
mannen. Kostelijk om te lezen. Allemaal op dit forum.
Helaas is Dagobert nog steeds geband. Ik mis hem wel een beetje. U
ook? Wanneer komt hij eigenlijk terug? Komt hij überhaupt nog terug?
Hij was per slot van rekening erelid. Was er dan geen “herenakkoord”
mogelijk?
Ondertussen hebben ook een aantal gerespecteerde leden als La Taupe
en Bertoninus zich van dit forum afgescheiden. Zij zijn nu te bewonderen
op
http://www.bodemvondstenforum.be .
Kijk, daar word ik dan weer stil van. En verdrietig…